واکنش غم‌انگیز سرمربی ایتالیایی والیبال زنان به برکناری غیرمنتظره/ کمپدلی: عصبانی و ناراحت هستم

سرمربی ایتالیایی تیم ملی والیبال زنان ایران گفت: بابت رفتار فدراسیون والیبال ایران عصبانی و ناراحت هستم

 سرمربی ایتالیایی تیم ملی والیبال زنان از نحوه قطع همکاری با فدراسیون والیبال ایران گلایه کرد.

به گزارش طرفداری، روز گذشته (سه‌شنبه 18 بهمن 1401) فدراسیون والیبال ایران به شکلی غیرمنتظره از قطع همکاری با سرمربی ایتالیایی تیم ملی والیبال زنان خبر داد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

فدراسیون والیبال اعلام کرد شرایط الساندرا کمپدلی برای تمدید قرارداد را نپذیرفته و به دنبال دیگر گزینه‌های داخلی و خارجی است؛ این اتفاق با توجه به نتایج خوب تیم ملی زیر نظر او و رضایت ملی‌پوشان از همکاری با این مربی، عجیب بود.

الساندرا کمپدلی در این باره اظهار داشت:

ترجیح می‌دهم خیلی بحث را باز نکنم. من هنوز خیلی شوکه و ناراحت هستم. بابت رفتار فدراسیون والیبال ایران که بدون حتی پاسخ به ایمیل من با یک بیانیه اعلام کردند که نمی‌خواهم با شرایط مشابه سال گذشته کار کنم، عصبانی و ناراحت هستم. کاش حداقل پاسخی دریافت می‌کردم.

وی افزود:

تنها چیزی که می‌خواهم بگویم این است که قصد دارم از همه بازیکن و مربیان زنی که در این مدت آنها را ملاقات کرده‌ام تشکر کرده و بهترین‌ها را برایشان آرزو کنم. آنها باید به آینده امیدوار باشند. فعلا صبر کردن مهم‌ترین چیز است. چنین تغییراتی که فدراسیون خواهان آن است به این سرعت اتفاق نمی‌افتد.

سرمربی ایتالیایی تیم ملی والیبال زنان ایران تصریح کرد:

ایران کشور زیبایی است و مردم ایران انرژی زیادی دارند. امیدوارم بتوانم زمانی برگردم که شرایط بهتر است و واقعا اراده در عمل برای تغییر وجود داشته باشد. خیلی متاسفم که نتوانستم به همه بازیکنان و افرادی که در این تجربه مهم همراهم بودند سلام کنم. تک تک آنها را در آغوش می‌کشم. من این ایده را دوست دارم که بتوانم با خداحافظی به آنها سلام کنم.

کمپدلی در پایان به ورزش3 گفت:

همان‌طور که همیشه گفته‌ام در ایران استعدادهای زیادی وجود دارد؛ خیلی زیاد. ما باید درباره مربیان خیلی کار کنیم و به آنها امکانات ملموس‌تری بدهیم تا بتوانند این استعدادها را از سنین پایین تربیت کنند. در حال حاضر، بازیکنان ایرانی شانس بسیار کمتری برای کسب تجربه در سطح بین‌المللی نسبت به بازیکنان تیم‌های آسیایی دیگر دارند و این نکته در مسابقات مشهود است.

اخبار داغ

خوشحالی شرزود تمیروف به سبک رونالدو / عکس واکنش یک خبرنگار هنگام دست دادن با مسی / فیلم کنایه آیاندا پاتوسی به نکونام؛ مافیای فوتبال وجود دارد! منچسترسیتی برای پرونده مالی خود تیم قدرتمندی از وکلا را تشکیل داده است آنتونیو کاسانو: اینزاگی برای حفظ شغل خود در اینتر، باید فاتح لیگ قهرمانان اروپا شود

منبع: طرفداری

کلیدواژه: سرمربی ایتالیایی تیم ملی والیبال زنان فدراسیون والیبال ایران ناراحت هستم

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tarafdari.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «طرفداری» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۰۵۴۳۶۸ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

چه شده که زنان در ورزشگاه ها حرف های رکیکی می زنند که تا حالا مختص مردان بود؟

روزنامه هم میهن نوشت: اتفاقاتی که این روزها در فضای ورزشی ایران رخ داده است، از یک نظر پدیده جدیدی محسوب نمی‌شود. در حقیقت، ساختار سیاسی ایران با دو مشکل اساسی در این موضوع مواجه است. ازیک‌سو، نمی‌خواهد خود را با ضوابط عمومی فدراسیون‌های جهانی یا کمیته بین‌المللی و منشور المپیک سازگار کند و درعین‌حال، می‌خواهد که همچنان از مزایای عضویت در این نهادها بهره‌مند شود و در مسابقات المپیک و جهانی و باشگاهی شرکت کند. از سوی دیگر، نمی‌خواهد یا نمی‌تواند خود را با الزامات فرهنگی ورزش در داخل کشور تطبیق دهد.

ریشه این مسئله نیز در ناسازگاری فرهنگ ورزشی با ارزش‌های سنتی است. این ناسازگاری به‌ویژه در ورزش زنان اهمیت بیشتری دارد. در سنت اجتماعی ما زن اساساً واجد جایگاهی نبود که بخواهد برای اثبات خود به صحنه بیاید و از آن مهمتر سرود برابری با مرد را بخواند. آن سنت الزامات خاص خود را به رفتار و پوشش و جایگاه زنان بار می‌کرد.

ولی زن در جامعه جدید تمام این محدودیت‌ها را رد می‌کند. شاید تعجب کنیم که چرا برخی از زنان نیز همپای مردان از کلمات رکیک استفاده می‌کنند. کلماتی که حتی کاربرد آن از سوی زنان وجاهت منطقی ندارد. علت این پدیده در همین اصرار به برداشتن مرزهای تمایزی است که چون به اجبار ایجادشده شکل‌های افراطی و حتی مضحک هم پیدا کرده است.

مشکل مهم و دیگر این ساختار داشتن تصور حق انحصاری امور به‌ویژه در حوزه فرهنگ نزد صاحبان قدرت است این تصور موجب شده که در اجرای اهداف فرهنگی به‌کلی ناکارآمد شوند. نمونه آن فضای عمومی ورزشگاه‌ها به‌ویژه فوتبال است که متاسفانه در کشتی هم هست و در سال‌های اخیر به والیبال و سایر رشته‌های ورزشی هم سرایت کرده است.

سیاست‌زدگی در ورزش، انحصار نسبی در مالکیت تیم‌های ورزشی، کوشش برای تبدیل ورزش به ابزاری برای پیشبرد اهداف فرهنگی غیرمرتبط با ورزش، عدم حضور مردم و ذینفعان در مسائل و مدیریت باشگاه‌ها و نیز تنظیم مقررات عمومی فضاهای ورزشی، در کنار علاقه وافر برای حضور در رقابت‌های ورزشی در سطح بین‌المللی و کوشش برای کسب مدال و جام و افتخار به آنها؛ جملگی موجب ایجاد سیاست‌هایی متعارض و فضایی مغشوش در ورزش شده است که دیر یا زود هزینه آن هم باید پرداخته شود.

این‌گونه تعارضات و عوارض در اغلب حوزه‌های مدیریتی وجود دارد ولی به عللی از جمله ضرورت تبعیت از منشور المپیک و مقررات فدراسیون‌های جهانی؛ در ورزش برجسته و مشهود شده است؛ زیرا در صورت عدم رعایت ضوابط این نهادهای بین‌المللی، امکان اخراج از فدراسیون‌های ورزشی جهانی وجود دارد و از آنجا که ورزش به‌ویژه ورزش قهرمانی رکن مهمی در تامین اوقات فراغت یا حتی هویت‌بخشی جوامع جدید است، تن دادن به اخراج موجب بحران داخلی خواهد شد.

فراموش نکنیم که ایران همچنان در حوزه ورزش در مقایسه با کشورهای مشابه خود حرف‌های زیادی برای بروز استعدادها دارد. بعلاوه پربیننده‌ترین شبکه تلویزیونی ایران با فاصله زیاد، شبکه‌هایی است که به ورزش می‌پردازند و الا صداوسیما فاقد مشتری جدی خواهد بود.

مجموعه این وضعیت در ورزش ایران موجب شده که حکومت هم در داخل و هم در خارج دچار چالش شود. چالش‌هایی که با گذشت زمان تشدید می‌شود و به اتخاذ تصمیمات به نسبت عجیب منجر شده و خواهد شد.

راه‌حلی جز سیاستگذاری بدون تناقض یا با تناقضات اندک نیست. با ممنوع کردن حضور زنان یا مردان در ورزشگاه‌ها هیچ مسئله‌ای حل نخواهد شد. مقررات پوشش هم همچنان دامن‌گیر فدراسیون‌های ورزشی خواهد بود.

کانال عصر ایران در تلگرام